Współpraca kominka z kotłem grzewczym
Mając kominek nowej generacji i dodatkowy element (kocioł) wspomagający, jesteśmy zabezpieczeni na wszelkie kaprysy pogody. Jednym z często pojawiających się układów jest połączenie kominka z płaszczem wodnym wraz z kotłem olejowym bądź gazowym. Warunkiem pracy obu urządzeń jest odpowiednia konfiguracja układu hydraulicznego i automatyki sterującej. Zarówno kocioł, jak i kominek mają odpowiednie reżimy pracy. Kominek zaliczany jest do grona urządzeń na paliwo stałe, czyli do takich, które zgodnie z normą PN-91/B-02413 pracują w układzie otwartym (naczynie wzbiorcze otwarte). Związane jest to z zagrożeniem niekontrolowanego wzrostu temperatury w urządzeniu i dużą bezwładnością układu. Kotły na paliwa płynne powinny zaś pracować w układzie zamkniętym (naczynie wzbiorcze z membraną). Większość producentów kotłów wymusza takie zachowanie po to, by kocioł nie został narażony na destrukcyjne działanie tlenu. Tlen w instalacji powoduje znaczną intensyfikację procesów korozyjnych oraz odkładanie się kamienia kotłowego na powierzchniach grzewczych. Brak zachowania wymienionego warunku grozi utratą gwarancji na kocioł. Dla poprawnego wykonania instalacji grzewczej niezbędny jest odpowiedni schemat hydrauliczny. Połączenie układu otwartego kominka oraz zamkniętego kotła odbywa się zwykle poprzez wymiennik płytowy o odpowiedniej mocy grzewczej. Obydwa urządzenia pracują w odseparowanych obiegach grzewczych.
Zarówno w kominku, jak i w kotle funkcjonują zabezpieczenia chroniące przed spadkiem temperatury wody powrotnej. "Zimny powrót" może powodować wykraplanie się pary wodnej ze spalin. Woda wraz ze substancjami wytwarzanymi w procesie spalania (tlenki węgla i azotu) tworzy środowisko kwasowe. Działanie kwaśnego kondensatu na powierzchnie wymiany ciepła jest destrukcyjne. W przypadku urządzeń nie przystosowanych do pracy z kondensacją, takie zjawiska są niedopuszczalne. Jednym z najważniejszych detali, decydujących o poprawnej pracy kotła czy kominka, jest układ spalinowy. Wyprowadzenie spalin z kotła i kominka do jednego kanału spalinowego jest zabronione. Dla kominka przewiduje się odprowadzenie spalin przez kominy z cegły, ceramiczne bądź specjalne wkłady ze stali nierdzewnej o grubości przynajmniej 1 mm. Dla kotłów olejowych/gazowych, w zależności od typu urządzenia, stosuje się wkłady ze stali nierdzewnej do pracy "na sucho" i do pracy "na mokro" (z uszczelkami) lub kanały ceramiczne. Istotną rzeczą, na którą warto zwrócić uwagę, jest stosowanie zasobników buforowych. Bufor jest bardzo uniwersalnym rozwiązaniem w przypadku kotłów na paliwa stałe, pomp ciepła, kolektorów słonecznych, jak również kominków. Zasobnik buforowy stanowi zbiornik, zwykle o dobrej izolacyjności cieplnej, z kilkoma króćcami przyłączeniowymi umieszczonymi na różnej wysokości. Zadaniem bufora jest gromadzenie nadmiaru energii i odprowadzanie jej wtedy, gdy mamy jej niedobór bądź chcemy różnicować odbiór ciepła do obiegów przez uwarstwione masy wody o różnych temperaturach. Efektywne oddawanie ciepła z bufora pozwala na zaoszczędzenie znacznej ilości energii zgromadzonej w paliwie (szacunkowo do 30%). Wielu producentów urządzeń na paliwo stałe zaleca stosowanie zasobników buforowych, ponieważ dają one gwarancję poprawnej pracy urządzenia, tzn. brak przegrzewów, stabilny odbiór ciepła, duży komfort pracy instalacji grzewczej, minimalizacja stanów awaryjnych (włączanie zabezpieczeń).
Poniżej schemat instalacji(kliknij na zdjęcie aby powiększyć)